تازه وارد

زدرگاه چون توبه جزلطف وبخشش توقع ندارم
چگونه زمن روی گردان شوی تو؟
حال آنکه دودستم
به حبل متین توبوده
ببخشم اگر،لحظه ای چندکردم فراموش لطفت

۲مرداد۱۳۹۶م،اصلی خوش

 

ورسولت گفته :
همه گریان باشند
درآن روزکه محشرگویند
مگرآن چشم سحربیدارو
آن که ازنامحرم
دیده برگیردوبرفضل خدایش دوزد
حتماازفضل خودش
جامه ای ازتقوا
نیک می پوشاند. م‌.اصلی خوش
سحرگاه ۲۷رمضان 

دریغاکه سیبی که برشاخه خودرافدایی کند
واندازدش برزمین روزگار
کسی جان فدابرندارد...و
همیشه به دنبال سیبی است انسان
که مغرورواندردرخت

شاعری کردگذرازکویم

من چه وصفی دهم وهان چه بگویم

آری 

گذرتوبه خیالم زیباست

ولی افسوس جدایی نزدیک

وندیدیم حقیقت هرگز

هان ای غریبه ی تازه رسیده

ازانتهای جاده ی این سرنوشت من 

این جان که زخمی است 

زخمی دگرنزن 

باهرمحبتی نمی شودقلبم اسیرتو

یک مهلتی که دوباره بهاری دگرشود

من مهربان شوم 

باهرمحبتت تازه جوان شوم

یک مهلتی که دوباره باورکنم بهار

باورکنم خدا